17 januari was de ploegen presentatie van mijn nieuwe ploeg. De A-selectie van De Jongerenner. In Theater de Bussel werden team foto's gemaakt en werd iedereen voorgesteld aan een zaal gevuld met een paar honderd familieleden, pers en andere belangstellenden. De hoeveelheid mensen was te danken aan het feit dat alle teams, van jeugd tot en met het continental team, van De Jongerenner werden gepresenteerd. Bij de ingang stond een rij rood witte fietsen te blinken, toen ik iets verder keek herkende ik ook mijn eigen naam op een van deze van Tuyl 780 alu fietsen. Ik kreeg steeds meer inzicht in hoe mijn seizoen er dit jaar uit gaat zien, en ik moet zeggen: 't bevalt me wel. Nu het programma zwaarder is, het materiaal professioneler ga ik me ook anders voorbereiden op het nieuwe seizoen. Zo ga ik in februari ruim 2 weken naar Spanje om daar de basis te leggen van een goed seizoen. Voor het programma van De Jongerenner kijk bij Uitslagen, en voor een foto van de team fiets kijk bij Foto's.

25-05-05 Eerste etappe koers een mooie ervaring

Nadat ik mijn tentamen had verzet en mijn stalen ros had gepoetst ben ik donderdag 19 mei bij Maarten Nijland in de auto gestapt voor een ritje naar België. Dit weekend stonden we namelijk met een De Jonge Renner/Eurgifts.com combinatie aan de start van de Triptique Ardennais.
Etappe 1
Dag 1 begon lekker, 8 klimmetjes waarvan 2 van de eerste categorie en de rest van het parcours was glooiend. Nadat ik de 2 klimmetjes van de 1ste categorie had overleefd, net als de rest van het peloton, kon de strijd na ongeveer 100 km echt beginnen. In België was de wind inmiddels ook flink aangetrokken met als gevolg dat we "op de kant" zaten terwijl we bergop reden. Dus heb ik ook een plekje op het randje van het asfalt opgezocht en dan maar hopen dat er voor je niemand moet lossen. Dit ritueel werd deze dag meer malen herhaald en zorgde dus voor een zware koers. Toch bleef het peloton redelijk bij een. In de finale wisten 2 renners het peloton te ontvluchten, en ik reed met 85 anderen voor plek drie. In de sprint achtte ik mij niet kansloos en had mij op anderhalve kilometer voor de streep een plekje bij de eerste 15 gevonden. Tot zover liep het goed, maar toen nam ik door omstandigheden een rotonde aan de verkeerde kant en toen er ook nog een renner dwars voor me ging staan was ik ongeveer 50 plaatsen kwijt. Ik was niet goed genoeg om de verloren plaatsen goed te maken en eindigde op de 49ste plek.

Etappe 2
Dit was een korte ochtend rit van zo'n 80 kilometer maar daarom niet minder zwaar. Want de organisatie was zo vriendelijk de Côte du Fraiture (wat via het oortje klonk als "côte de frituur") 3 keer in de finale op te nemen. Toen ik met pijn en moeite in de staart van het peloton de voet van deze ruim 2 kilometer lange klim bereikte werd ik vrijwel meteen gelost. Gelukkig was ik niet de enige die het steile eerste deel van deze klim niet had overleefd en kon ik in de "bus" uitrijden. De benen waren slecht, toch heb ik van het laatste deel van de etappe wel kunnen genieten omdat ik met een aantal grappende Belgen naar de streep reed wie het schijnbaar niet veel uitmaakte dat we met z'n allen op ruim 8 minuten werden gereden. Wel heb ik deze etappe voor de 2dag achtereen een nieuw persoonlijk record behaald. Gister werd ik namelijk 49ste wat de laagste klassering ooit was na de 40ste plaats in de ronde van de Haarlemmermeer. Vandaag deed ik er nog een schepje boven op door als 110de te finishen. Succes was er wel voor ploeggenoot Jelle van Groezen, hij won de rit met 7 seconden voorsprong op de rest van de kopgroep. Hierdoor steeg hij naar een 2de plaats in het algemeen klassement.

Etappe 3
Etappe 3 was de middag etappe van ongeveer 90 kilometer, ik vreesde de etappe best wel omdat er 's ochtends absoluut geen kracht in mijn benen zat. Ook in deze etappe eindigde ik niet in het peloton maar deze keer met een ander verhaal. Want ik had de hele etappe gewerkt voor de ploeg. De kracht had haar weg terug gevonden naar mijn benen en met name op de vlakkere stukken van de etappe voelde ik me in mijn sas en reed er lustig op los op kop van het peloton. Bergop was het nog steeds niet alles maar ik overleefde tot 10 km voor het einde, maar toen zat het werk er al op want Jelle van Groezen was gaan vliegen en reed een gat van 50 seconden dicht op de kopgroep. Op de laatste knik van de dag wist hij zich ook uit deze groep te maken en reed met 1 vluchtmakker naar de streep, deze won de sprint maar Jelle pakte wel de groene en de gele trui. Ik werd 92ste op 6 min en 17 seconden van de winnaar.

Etappe 4
Deze dag heb ik vreselijk afgezien. Nadat ik gister in de middag etappe in al mijn enthousiasme iets te kwistig was geweest met mijn krachten had ik opnieuw geen kracht in de benen. Toen ik na 5 kilometer op de eerste klim bijna gelost werd kwam mijn ploegleider naast me rijden om te vertellen dat ik vooraan moest mee helpen, dit heb ik in mijn oren geknoopt en ben bij het eerste redelijk vlakke stuk meteen door de berm gedenderd op weg naar voren. Toen ik hier aankwam waren er 4 man weg en reed onze hele ploeg op kop om de koers te controleren. Tja en dan kan ik natuurlijk niet achterblijven, en heb ook mijn duit in het zakje gedaan. Al na 30 km op de 2de klim van 1ste categorie had ik geen idee meer hoe ik heette, toch bleef ik mee draaien met de gedachte dat ik op de vlakkere stukken misschien wat meer zou kunnen doen. Dit bleek waar, zolang het stijgingspercentage niet hoger was dan 2 procent kon ik goed tempo rijden en zo reed ik, wellis waar met het melkzuur tot in mijn oorlelletjes, zo lang mogelijk op kop. Vanaf de plaatselijke ronden was het met mij gedaan. Ik ben onder de douche gaan staan met de hoop dat Jelle zijn leiders trui zou verdedigen. Toen ik netjes gewassen en fris in mijn trainingspakkie aan de streep stond te kijken wie de etappe ging winnen kwam Jelle van Groezen als eerst over de meet stuiven. In zijn zog Hans Bloks met wie hij op La redoute weg was gereden bij de concurrentie. Dat zijn dus 2 van de 4 etappes de gele en de groene trui voor Jelle van Groezen. Een mooie prestatie in de wedstrijd die ondermeer gewonnen werd door Phillipe Gilbert, Ivan Basso en Dario Pieri.
Al met al heb ik geweldig afgezien en genoten dit weekend en hoop dit jaar nog zeker 1 of 2 meerdaagse wedstrijden te rijden.

19-05-05 Eerste overwinning!

De eerste overwinning is binnen ik ben namelijk districtskampioen Zuid-West bij de beloften. Maar eerst even vertellen over de PWZ Zuiderveldtour. Eigenlijk was de boodschap duidelijk, ik wou met het oog de Triptique Arndennais tijdens de "heuvelzone" volleybal rijden. Tijdens de wedstrijd liep ik tegen een aantal problemen aan om dit plan uit te voeren. Ten eerste had ik de hele week niet kunnen lopen/trainen als gevolg van mijn valpartij in Alblasserwaard. Toen ik donderdag weer kon lopen ben ik meteen ruim 6 uur op de fiets gaan zitten om wat training in te halen. Dit bleek niet erg verstandig want bij de start van de PWZ had ik nog pijn in mijn spieren. Ten tweede lag ik weer op de grond tijdens een massale valpartij halverwege het peloton, het koste veel krachten om weer terug te komen. En toen de "heuvel zone" zich aandeed bleek de Erasmusbrug Hors Categorie vergeleken met veredelde molshopen die in het parcours waren opgenomen. Toch wist ik plaats te nemen in een achtervolgend groepje van 5 dat te vergeefs jacht maakte op een 8 koppige eerste groep. Het jachtgezelschap waar ik mij in bevond werd na een kilometer of 30 ingelopen door een selecte groep die zich had losgemaakt van het peloton. We reden nu met een man of 15 achter de kopgroep aan en nog liep de kopgroep verder uit. Toen iemand na een willekeurige bocht een gaatje liet vallen heb ik mijn linkste blik op gezet en gewacht tot iemand anders het gaatje zou dicht rijden, DOM! want dit gebeurde niet. En zo belande ik weer in het peloton dat inmiddels al flink was uitgedund. En combinatie van slecht moraal, benen enz. heeft mij iets verder doen opgeven. Tijd voor een warme douche
Na op zondag ff uitgefietst te hebben met Arne (mijn broer) en Koen Pelgrim( trainingsmaat)voelde de benen al een stuk minder pijnlijk. En zodoende kon ik met frisse moed starten in het DK Zuid-West. In het begin was mij moraal wat beter dan mijn lichaam, maar toen ik een kilometer of 15-20 met Jelle van Groezen voor het peloton had uitgereden kwam ik er doorheen. Nadat we waren terug gepakt ben ik meteen weer meegesprongen met verschillende groepjes om zo de slag niet te missen en goed te trainen voor van het weekend. Toen ik even op adem aan het komen was halverwege het peloton zag ik het gebeuren. Er reed een groep weg die grote kans maakte weg te blijven. Langzaam sloop ik naar voren liet me meevoeren met de laatste stuiptrekkingen van het peloton om vervolgens als laatste het gaat met de kopgroep te dichten. Dat ook een viaduct serieus pijn kan doen kwam ik kort daarna achter. Ik sloot namelijk aan onderaan een viaduct die direct na een 180 graden bocht lag. Toen was het afzien tot aan de top van deze Brabantse reus en ik zat erbij. In de finale hoefde ik maar 4 renners in de gaten te houden en daarbij was nog 1 ploeggenoot ook(Ivo Kusters). Samen hebben we het spel slim gespeeld. Hij ging op iets meer dan 1 kilometer van de streep voor een ultieme sprong. Norbert Poels werd daardoor gedwongen het gat dicht te rijden. Toen Ivo was terug gepakt bleef hij op kop rijden en ging de sprint van ver aan. Toen ook de rest er een sprintje uit te persen ben ik verdergegaan en won de sprint.
Zo is mijn eerste overwinning van het seizoen een feit. Daar naast staat er deze week nog een heugelijke gebeurtenis op de agenda. Ik rijd mijn eerste etappe wedstrijd, de Triptique Ardennais. De benen zijn goed op het moment, maar het parcours liegt er niet om met onder andere 2 keer la redoute in de finale van de laatste etappe. Dus ik ben benieuwd :D

10-05-05 Afzien in Luik, jodelen in de kleedkamer van de Alblasserwaard

Het verhaal van Luik-Bastenaken-Luik is snel verteld. Startschot, afzien, pijnlijden, een groep van 40 man zien wegrijden, niks kunnen doen, na 80 km weer aansluiten. Toen was het peloton nog maar 70-80 man. Op de cote de Wanne kwam ik in de problemen met de zuurstof toevoer, en ben dan ook na de afdaling in de bezemwagen gestapt. Deze wedstrijd om de wereldbeker bij de espoirs werd beheerst door de beren uit Denemarken. die een twee en vier zouden worden.
Nadat ik Luik niet had uitgereden en ploegmaat Raynold Smith binnen 2 weken 3 keer op het podium wist te eindigen, mocht ik dit weekend maar 1 wedstrijden. De omloop van de Alblasserwaard was mijn deel. De afgelopen weken had ik niet hard kunnen doordat ik voor school moest doen. Toch had ik heel goede benen en zat logischerwijs in de eerste waaier. Maar het ging te makkelijk. Alsof ik een motor onder mijn zadel had bevestigd freeweelde ik door de wedstrijd. Tot op 70 kilometer voor het einde de concentratie verzwakte, na een babbeltje met latere winnaar Gideon de Jong genoot mooie polder landschap, tot de groep in eens naar rechts uitweek. Ik zag het te laat viel over het achterwiel van Freek Wallaard. Toen ik op het asfalt lag, vonden Jos van Emden en Gideon de Jong het nodig om over mijn rug en been heen te fietsen. Toen ik weer op mijn fietsje zat was de 2de waaier(die de hele wedstrijd op korte afstand van de 1ste reed) al weer voorbij. Na een achtervolging tussen de 300 jury en ploegleiderswagens die er in de beloften competitie rondrijden kwam ik weer in de 2de groep. En nog geen 30 km later smolten de eerste en tweede waaier samen. De groep was nu 31 man en later zou blijken dat wij nog de enige in koers waren. Ik wist dat er een smal dijkje aan zat te komen, en had ook het strijdplan al klaar. Maar wat gebeurde er... het gaat 4 kilometer eerder op de kant:S zo zat ik weer in de 2de waaier, de eerste groep was weg.
Gideon zat in zijn eentje tussen een aantal sterke blokken (o.a. Lowik-vanlosser met 5 man, en van Vliet met 3 man) toch wist hij de wedstrijd te winnen. Ik werd 20ste, we stonden met 5 man in de uitslag maar toch verliezen we terrein in het ploegen klassement.
De val... na de koers vond de verzorger het nodig om een zoutzuur achtige substantie op mijn wonden te spuit, NIET lekker maar wel nodig om te ontsmetten. Nu 3 dagen later gaat kan ik weer normaal lopen, maar echt trainen zit er niet in. Ik hoop dat ik zaterdag pijnvrij kan starten in de PWZ Zuiderveld toer.

01-05-05 Stijgende lijn zet door in de Batavus ronde van Zuid-Friesland

"Het gaat steeds beter" dat was de conclusie na 160 kilometer koers rond Heereveen. Deze wedstrijd die alles in zich heeft voor een heuse waaierklassieker, toch leek het er lang op dat het een massasprint zou worden. Door een gebrek aan echte wind ging het peloton wel op en lint, maar brak nooit echt. Toch waren er 7 man die er anders over dachten. Waarbij 2 renners van ons. Dus pareren en de benen stil houden was het devies. De kopgroep werd in de laatste kilometers uitgedund tot 4 man, waarvan Daan Rijntjes (eerste jaars) de sprint won. Ik werd verrassend genoeg 2de in de massasprint, hierdoor werd ik 6de in de eind uitslag. De vorm is groeiende, de uitslagen gaan in deze lijn mee. Volgende week Luik Bastenaken Luik voor beloften. Een kijken hoe het klimmen me afgaat:D

24-04-05 Stijgende lijn zet door in de Batavus ronde van Zuid-Friesland

"Het gaat steeds beter" dat was de conclusie na 160 kilometer koers rond Heerenveen. Deze wedstrijd die alles in zich heeft voor een heuse waaierklassieker, toch leek het er lang op dat het een massasprint zou worden. Door een gebrek aan echte wind ging het peloton wel op en lint, maar brak nooit echt. Toch waren er 7 man die er anders over dachten. Waarbij 2 renners van ons. Dus pareren en de benen stil houden was het devies. De kopgroep werd in de laatste kilometers uitgedund tot 4 man, waarvan Daan Rijntjes (eerste jaars) de sprint won. Ik werd verrassend genoeg 2de in de massasprint, hierdoor werd ik 6de in de eind uitslag. De vorm is groeiende, de uitslagen gaan in deze lijn mee. Volgende week Luik Bastenaken Luik voor beloften. Eens kijken hoe het klimmen me afgaat:D

20-04-05 Goede benen in Belgie, in eerste groep in Friesewouden omloop

Na een weekje van kortere en intensieve trainingen had ik A travers le Brabant Wallon goede benen. Vanaf het begin zat ik goed voorin reed keer op keer met de eerste mee omhoog en toen er na 50 kilometer op de 1 na laatste berg voor de GPM een kopgroep ontstond, ben ik kort hier op er naar toe gereden. Helaas zat niet elke ploeg erbij en werd het gaatje weer dicht gereden. Toen het 20 kilometer later op de kant ging en het peloton opgedeeld werd in 3 groepen, waarvan de laatste niet meer terug zou komen, zat ik in de eerste groep. Na een heel intensieve wedstrijd was in de finale het nekkie d'r af en kon ik niet tot een goede uitslag komen.
In de Friesewouden omloop voelde ik me wederom sterk. Tegenwoordig betekent dat meestal dat ik er in de finale doorheen zit. Ik vind het namelijk heerlijk om langs het peloton te rijden als het op de kant gaat of gewoon heel hard op kop fietsen en dan hopen dat het ergens breekt. Ik geniet van het hardfietsen. Dit hardfietsen bracht mij afgelopen weekend wel in de eerste groep van een man of 10( later werden dit er 23). Maar tegelijkertijd had ik toen de finale aanbrak geen overschot meer, gevolg: 6 man weg(ploegmaat Stefan Huizinga zat er bij dus dat mag) maar ik werd 11de in een sprint van 15 en dat is niet goed. Sinds kort train ik op nieuwe schema's, hierin ligt het accent op het vermogen net onder het omslag punt. Ik hoop dat de eerste effecten hiervan te zien zijn op 1 Mei want dan rijd ik Luik-Bastenake-Luik voor beloften. Maar eerst deze week eens kijken of ik iets frisser in de finale kan geraken.

08-04-05 Slechte benen in Boucle de l'Artois en verbetering in Glazenstad

Boucle de l'artois, een mooi parcours prachtig deelnemersveld en een nog mooiere finale. Helaas voor mij had ik tragisch slechte benen en kroop ik als een slak over het Franse asfalt. Na wat aanvallen en een lekke band in het begin van de koers, heb ik weinig kunnen doen deze koers. De franse semi klimmetjes waren er al snel te veel aan. Zodoende moest ik na 90 kilometer de grote groep laten gaan. De wedstrijd die gewonnen werd de een Renner van AV Roubaix werd verreden van stad tot stad, dit betekende dat ik nog meer dan 40 kilometer te gaan had naar de finish plaats. Gelukkig was ik niet de enige met een trieste hoeveelheid power in de benen, en ben ik met een groep van ongeveer 20 man naar de finish plaats gereden. Daar heb ik een boulangerie op gezocht en me zelf getroost met een heerlijk verse "baguette".
Door het tegen vallende resultaat van zaterdag stond ik met weinig zelfvertrouwen aan de start van de nationale klassieker "De Omloop van de Glazenstad". Om de een of andere reden waren de benen vandaag een stuk beter dan zaterdag en kon goed mijn werk voor de ploeg doen. Zo ben ik in het begin van de wedstrijd een aantal keer mee gesprongen met vluchtpogingen en heb ik mezelf tot waterdrager gebombardeerd. In de laastse 28 kilometer ben ik veel meegesprongen in de hoop dat we nog naar de kopgroep toe zouden rijden die maar 15 seconden voor ons uitreed. Helaas was dit niet het geval, in de sprint om de 9de plek werd ik 20ste en daardoor 29ste. Na veel duur trainingen ga ik van de week de intensiteit van de training op voeren om in Travers le Brabant Wallon goed aan de start te komen.

25-03-05 Haarlemmermeer en GP Waregem

Beide wedstrijden waren geen succes, ik zat beide wedstrijden te ver van achteren. Zo kwam er niet uit wat er met mijn huidige vormpijl inzat. Want conditioneel gaat het goed. In de Haarlemmermeer werd ik 40ste na een hongerklop, en in de GP Waregem zat ik in een groep achter het peloton waar ik 10 kilometer voor het einde uitviel door een lekke band. Toen alle wagens gewoon doorreden, kon ik terug naar Waregem liften. Jammer van de laatste koers kilometers, maar de koers was al gedaan. De komende tijd heb ik elke weekend een klassieker en misschien volgende maand Luik Bastenaken Luik voor beloften maar das voorals nog onder voorbehoud. Ik beloof aankomende maand met betere berichten te komen.

16-03-05 De Dorpen Omloop van Rucphen

In de dorpen omloop was ik eerste, dat is eerste die op zijn plaat ging, van zijn fiets viel, de skoekeloenen in of gewoon op het asfalt ging liggen. Zo heb ik na problemen met mijn licentie en het weer dit jaar al zeker 15 koers kilometers in de benen. Toch, ondanks mijn onprettige kennismaking met het Rucpener asfalt en het gebrek aan koers kilometers, is het vormpijl stijgende. Het verhaal van de rest van de wedstrijd kan ik niet precies navertellen, want ik heb het peloton slecht 4 keer langs zien komen, maar van horen zeggen heb ik dat er geen onduidelijkheid over bestond dat Fulko van Gullik een verdiende winnaar was. Volgend weekend Haarlemmermeer, volgens de meteoconsult wordt het bijna 20 graden met weinig wind dus dat word een zenuwen koers ik hoop genoeg hardheid op te kunnen doen om in de GP Waregem goed te rijden.

10-03-05 veroordeelt tot de tacx

Afgelopen week was ik, samen met de rest van fietsend Nederland, veroordeelt tot de tacx. Het sneeuwde zoals dat het nog nooit had gedaan in maart. De gedupeerde? Een handje vol autorijders die hun heilige koe in de kont van een ander blikken vehikel zagen glijden door de gladheid en natuurlijk de wielrenners voor wie dit weekend het wielerseizoen begon. Het Nederlandse seizoen voor hardrijders op de fiets zou afgetrapt worden met De ster van Zwolle en de Omloop van de Houtselinies. Beide wedstrijden zouden worden afgelast door gladheid en kou, zo ook mijn eerste wedstrijd. Ik had van het weekend de Vlaamse Pijl moet rijden, maar vrijdag avond belde onze Ploegleider, met de mededeling dat ook deze wedstrijd werd afgelast. Erg jammer, want na de trainingswedstrijdjes van afgelopen week had ik wel zin in een echte wedstrijd. Het clubkampioenschappen zou ik niet uitrijden, maar een week later kon ik al weer een stukje harder fietsen en eindigde ik 4de op 't Loo. De versneeuwde week is vooral een rust week geweest, want ik ga niet 4 uur op de tacx zitten zoals mijn trainingsmaatje. Dit resulteerde in een kleine trainingsachterstand. De achterstand heb ik gister weer weggewerkt door direct uit school op de postbank af te spreken met een schooltas vol boeken en kleren van ongeveer 15 kilo op mijn rug. Deze training was vooral zwaar tijdens het sprinten en klimmen, maar ik hoop er van het weekend de vruchten van te plukken;) hoe ik welke vruchten ga plukken weet ik nog niet maar ik heb het gevoel dat we aan de voet van De revolutie op het gebied van wielertraining staan. Maar goed dat zullen we zondag pas weten, want dan rijd ik de Dorpen omloop van Rucphen.