Tevreden. Het was een mooi seizoen maar het begon allemaal best onzeker. Ik was van de winter 3 keer 10 dagen op trainingskamp geweest wat erg veel is. Maar ik moest wel vanaf nul terug opbouwen doordat ik vorig jaar lang ziek was geweest. Het goede gevoel kwam terug tijdens het laatste trainingskamp, daar kon ik weer hard fietsen. De eerste wedstrijd ging de mist in door een beginnersfout, de 2de wedstrijd kon ik me ook niet laten zien door een tactische fout maar een dag later tijdens de derde wedstrijd was het raak. Ik had me tijdens de Dorpenomloop va Rucphen lang rustig gehouden om vervolgens de laatste 25km met een groep van 3 voor een jagend peloton uit te rijden en 2 te worden. De rest van het seizoen was onregelmatig hoge pieken diepe dalen. Zo reed ik in April bijna geen wedstrijd uit maar stond ik er in mei na de Essor Breton meteen tijdens de EPZ tour waar ik wederom op het podium eindigde. De maand juni was weer niks, ik had het druk met school en werd ziek en daardoor vielen de ronde van Limburg en het NK in het water. Juli is meteen goed begonnen met goede resultaten in het Finale Weekend en De GP Stad Geel. Bij beide wedstrijden zat ik eigenlijk nog in een trainingsperiode maar toch voelde ik me al aardig sterk. Door mijn goede resultaten mocht ik vanaf 1 augustus stage lopen bij het Continentale Team ProComm Van Hemert, mijn doel was om me via 2 klimklassiekers in Oostenrijk en een etappe wedstrijd in Bretagne in vorm te rijden. Om vervolgens in augustus iets moois te laten zien bij ProComm. Nu liep het iets anders dan gepland, maar wel op een positieve manier. De goede vorm bleek al aanwezig en in Oostenrijk reed ik 2 keer een sterke wedstrijd en werd ik 14de en 7de. Op aanraden van Maarten Nijland heb ik de week tussen Oostenrijk en Bretagne bijna niks gedaan. En dat pakte goed uit. Tijdens de proloog van de Kreizh Breizh Elite moest ik nog even in komen, maar tijdens de eerste etappe zat ik meteen met de goede vlucht mee. Ik voelde mij tijdens de ronde steeds sterker worden en in de laatste 60 kilometer van de laatste etappe heb ik de leiderstrui gepakt. En daarmee was mijn eerste Overwinning van het seizoen een feit. 8 augustus stond ik voor het eerst in het zilver-witte pakkie van ProComm aan de start. Met de tijdrithelm van mijn broer stond ik aan de start van de proloog van de Ronde van Antwerpen. Tijdens de proloog kwam er weer niet meteen uit wat ik van had verwacht maar tijdens de eerste etappe zat ik weer mee met de goede vlucht. De goede vorm was nog niet weg want tijdens de zwaarste etappe pakte ik de leiderstrui die ik daarna niet meer heb afgestaan. Uiteindelijk heeft een proloog verschil van 22honderstenvanseconden mij de overwinning in de ronde van Antwerpen opgeleverd. Even terug rekenen naar de het tijdsvoordeel dat word gehaald met een aerodynamische helm, heeft die helm dus een grote rol gespeeld, Bedankt voor het lenen Arne! De volgende wedstrijden voelde ik mij nog sterk maar kwam ik niet meer tot goede uitslagen. Daarna bleek dat ik bloedarmoede had gekregen waardoor de Triptique des Barrages in het water viel. Toen dat weer een beetje over was heb ik nog wel een 1.1 wedstrijd uitgereden, maar verder niets speciaals meer laten zien. Door de goede resultaten en het sterke rijden heb ik een plaatsje bij ProComm van Hemert gekregen. Kortom ik ben tevreden, doelstelling voor volgend seizoen is om de pieken nog iets hoger te maken en de dalen zo veel mogelijk uit het seizoen te halen. Maar dan nog win ik liever 1 wedstrijd om er vervolgens 10 wedstrijden niet uit te rijden, dan 11 wedstrijden achter elkaar tussen plaats 10 en 20 te eindigen.

2-08-06 Mooi debuut bij ProComm, met overwinning in Ronde van Antwerpen

Donderdag 10 augustus was de dag dat ik voor het eerst in het wit-zilveren pakje van ProComm aan de start zou verschijnen. De ronde van Antwerpen begon met een proloog waarin ik als 14de eindigde. Dezelfde dag stond er een rit in lijn van 150 kilometer op het programma. Deze wedstrijd zou al voor een belangrijke afscheiding in het klassement zorgen. Een groep van 20 renners trok met een voorsprong van rond de 3 minuten door het Antwerpseland. 2 man van ProComm, Juha-Matti Alaluusua en ik. In de finale volgden de demarrages elkaar in snel tempo op. Hierdoor werd de groep uitgedund tot 10 man. 1 man was gaan vliegen, het was Ingmar de Poortere die met 4 seconden de etappe en de leiding in het algemeen klassement zou pakken.
De volgende dag reed ik in de blauwe trui rond. De trui van beste jongere was eigenlijk van de Poortere maar die had al een gele trui en omdat ik de op een na beste jongere was mocht ik de blauwe aan. Het was erg leuk om voor het eerst in een trui een wedstrijd te rijden. Een bijkomend voordeel was dat de hele ploeg voor mij reed, waardoor ik eigenlijk pas op de loodzware plaatselijke omloop hoefde te trappen. De ploeg zette mij perfect als eerste van het peloton af op de bijna 2 kilometer lange kasseienstrook die in de finale omloop verwerkt was. Op de 10 kilometer lange omloop die 4 keer gereden moest worden reed ik van groepje naar groepje om uiteindelijk de aansluiting te maken met de kop van de wedstrijd. In deze groep was geen enkele trui vertegenwoordigd waardoor ik met 3 seconden het geel overnam van de Poortere.
De eerste dag in de gele trui, dat was wel even wat anders dan een trui van iemand anders naar de finish brengen. Af en toe moest de ploeg hard rijden om gevaarlijke mannen terug te halen. Tijdens de eerste tussen sprint koos ik de verkeerde kant van de weg waardoor ik als 4 eindigde en de nummer 3 in het klassement naderde tot op 22 honderdste. Kortom een dag met veel kleine foutjes maar aan het eind van de dag mocht ik de gele trui weer aan trekken en dat was het belangrijkst.
De laatste dag, voor de start was ik behoorlijk nerveus want de concurrentie hijgde in mijn nek. Maar ik stond nog altijd voor dus het initiatief lag bij hen. Direct na de start reed er 12 man weg, de ploeg van de nummer 2 in het klassement begon meteen te rijden. Maar toen de mannen van Van Agtmaal in de gaten kregen dat wij niet mee gingen rijden ivm de bonificatiesprints stopten zij ook met rijden. Mede hierdoor kon de kopgroep 7 minuten pakken. Toen zijn wij ook mee gaan rijden maar het plan was nog steeds de kopgroep de boniseconden te laten meepikken. Maar er moest eerst wel 5 minuten van de voorsprong af. Daan Rijntjes, Tim van der Zanden en Yvo Kusters waren hier voor een groot deel verantwoordelijk voor, zij hebben de hele dag met een afschrikwekkend hoog tempo op kop gereden. Toen we bij de 2de bonisprint aankwamen was de kopgroep inmiddels in zijn geheel opgeslokt en had Jong Vlaanderen inmiddels een treintje opgezet. Tim kwam langszij met Yvo in zijn wiel mijn persoonlijke TGV was gearriveerd. Ik hoefde slechts in te stappen en we reden het treintje van Jong Vlaanderen voorbij met ruim 60 per uur. Uitslag 2de tussensprint: 1 Sjoerd Botter 2 Peter van Agtmaal. En daar heb ik de ronde van Antwerpen gewonnen. Vanaf dat moment reed ik op een roze wolkje. 6 voor het klassement ongevaarlijke renners rijden weg waardoor de laatste boniseconde weg waren. Toen was het alleen nog opletten dat de directe concurrentie niet zou wegrijden uit het peloton. Dit gebeurde niet en ik eindigde nog 9de in de massasprint. Een heerlijk gevoel om 2 etappewedstrijden achter elkaar te winnen.

2-08-06 Sterk in Oostenrijk en winnaar in Frankrijk

Afgelopen 2 weken ben ik 2 keer in het buitenland geweest voor wedstrijden. Eerst naar Oostenrijk voor 2 klimklassiekers en dan naar Frankrijk voor een etappewedstrijd.
Oostenrijk
In Purchstall hebben we als voorgerecht een puntenkoers gereden, dat dat een vak appart is kwam ik snel achter na 2 keer naar de eerste plaats achter de punten te zijn gesprint en me volledig opgeblazen te hebben in een poging de kopgroep bij te halen heb ik deze wedstrijd niet uitgereden. De volgende dag stond er immers een zware klassieker op het programma. Zaterdagmiddag rond een uur of 2 gingen we van start om 150 kilometer met 7 klimmetjes te fietsen. Op de eerste klim reed meteen de beslissende kopgroep van 16 weg. Ik zat er niet ver achter met 10 man maar toch kwamen we nooit meer terug. Tegen het einde van de wedstrijd ben ik uit mijn groep weggereden en werd ik uiteindelijk 14de op 14 minuten van de winnaar. Op zondag weer een zware wedstrijd, alleen waren de klimmetjes iets malser. Weer reed er vrij snel een groep weg, op dat moment had ik de wedstrijd van de dag ervoor nog niet verteerd en kon ik niet mee. En op de 2de klim van de dag werd ik gelost uit het peloton. Op het vlakkere deel van het parcours wist ik weer terug te komen in het peloton en toen we aan de volgende klim begonnen merkte ik dat ik beter was dan op de klim ervoor en handhaafde me dan ook goed in het peloton. Nog een klim later ging ik nog makkelijker naar boven. Dit voedde mijn plannetje om nog een poging te doen naar de kop van de wedstrijd te rijden. Nadat Tim van der Zanden mij in een koppeldemarrage perfect afzette reed ik weg in een groepje van 6. Met dit groepje haalden we binnen 30 kilometer een groep van 8 terug. Op het moment dat we bij die groep aansloten begonnen we net aan de laatste klim en ben ik vol de klim opgereden. Bovenop had ik samen met een Tjech een gat 30 seconden op onze voormalige vluchtmakkers, maar we reden nog steeds op bijna 3 minuten van de kop van de wedstrijd. Uiteindelijk reden we met z'n 2en voor de 7ste plaats en werd ik 8ste. Met een 14de en een 8ste plaats kon ik tevreden terug naar Nederland.

Frankrijk - Le Kreiz Breizh Elite Winnaar eind- en jongeren klassement
De vorm was goed in Oostenrijk dus ik had veel zin in de Franse etappewedstrijd Kreiz Breizh Elite. Met Ben van der Kooi, Leander Pronk, Daan Rijntjes en Johny Walker vertrokken we donderdagochtend naar Bretagne voor 483 kilometer wedstrijd. In de openingstijdrit van 15 kilometer kwamen we al goed voor de dag met een goede 10 plaats van Daan en ook Ben en ik eindigden in de top 20. De 2de etappe was een zware rit met regen en maar weinig vlakke kilometers. In deze etappe zat ik na 20 kilometer meteen mee met een 22 koppige ontsnapping. Na ongeveer 80 kilometer liet Ben zien dat hij in vorm is door in een klein groepje met de leider een gat van 2 minuten op onze groep te overbruggen. Niet veel later rijdt er 9 man weg uit onze groep, Ben en ik zaten er niet bij maar ook de truien zaten er niet bij. Later ben ik uit de groep van de truien gereden en heb ik me de laatste 25 kilometer helemaal leeggereden om ruim 2 minuten achter de winnaar op een 10 plaats te eindigen. Voordeel was wel dat ik ruim 1 minuut voor de truien binnen kwam.
De 3de dag was verdeeld in een ochtendrit van 60 km en een middagrit van 100km. In de ochtendrit zat ik na 20 kilometer in een ontsnapping met de winnaar van de tijdrit maar verder niet veel klassementsrenners. Na 60 kilometer sprintte ik naar een derde plaats in de daguitslag. Na 1,5 minuut kwam het peloton binnen en steeg ik naar een 5de plaats in het klassement op 1,07 van de leider. De middagrit hebben we als ploeg heel goed gereden. Leander, Daan, Ben en Johny sprongen telkens mee met de ontsnappingen. Ben hielp mij door een moeilijk moment heen na een klim en aan het eind hebben Daan en Leander mij afgezet aan de voet van laatste klim. Deze klim heb ik de aanval geopend en boven op had ik een kleine voorsprong op 3 renners en daar achter een groep van 30. Toen de 3 renners, witte en roze trui plus Ben, aansloten vielen we stil en kwamen weer 30 man aansluiten. Doordat er 2 renners uit een vroege vlucht nog vooruit reden moesten we met ongeveer 30 man sprinten voor de 3 plek. In deze sprint was Ben mijn gangmaker. Helaas kwamen we te vroeg op kop en eindigde ik als 6de in uitslag.
In de 5de en laatste etappe was de sfeer in de ploeg opperbest en we reden met z'n allen voor mijn klassement. Leander zat mee met een achtervolgend groepje achter de vroege ontsnapping van 14. Daarachter ontstond na 40 kilometer een groep van 20 renner met Johny, Ben en ik van Van Hemertgroep maar zonder de eerste 3 renners van het klassement. Toen het gat 2 minuten was hebben de renners uit de top van klassement het gat in korte tijd dichtgereden. Toen ze aansloten en we een volgend klimmetje opreden was voor mij het teken om op avontuur te gaan. 60 kilometer voor de streep ga ik opzoek naar de vroege vlucht samen met een Pool en een Fransman van de zelfde club. Beide renners reden ook voor het klassement en reden dus vollebak mee. Langzaam bouwden we een voorsprong op van ruim 2 minuten op het peloton. Op de streep reed pakte een deel van de vroege vlucht terug en zo werd ik 9de in de daguitslag. Maar veel belangrijker, de groep met de top van klassement heeft nooit meer dan 30 seconden afgereden en zo werd ik winnaar van het eindklassement van de Kreiz Breizh Elite 2006. Een overwinning van de hele ploeg. Mijn eerst volgende wedstrijd is De ronde van Antwerpen, deze rijd ik als stagiaire bij ProComm.

14-07-06 5de in Gp stad Geel en Clubcompetitie

De afgelopen maand geen updates, er was ook niet zo veel te vertellen. Na de laatste update ben ik om uiteenlopende reden (ziek, materiaal pech, druk met school of gebrek aan wedstrijden) niet tot noemenswaardige prestaties gekomen. De verandering kwam in het finale weekend. Ondanks dat ik geen lucht kreeg en de benen voor geen meter liepen werd ik hier 4de in de proloog en met de ploeg 3de in de ploegentijdrit. Voor mij was de klassieker in het finale weekend er dan ook te veel aan. Twee dagen later stond de GP stad Geel op het programma. Een wedstrijd van 176km om de Davitamon Topcompetitie, terwijl ik me nog niet echt goed voelde en me zeker de eerste 100 kilometer rustig wou houden belande ik zonder een extra inspanningen in een kopgroep van 18. Al snel zat het tempo er goed in en de eerste 50 kilometer raffelden we af in iets meer dan een uur. Na 2 uur wedstrijd had onze groep, waarin de samenwerking best aardig verliep, al 2,45 bij elkaar gefietst. Ik had nog steeds geen super benen en vooral geen super lichaam dus ik moest roeien met de riemen die ik had. Door constant de grootste renners op te zoeken om uit de wind te rijden kon ik moeiteloos meedraaien in de kopgroep. Toen de finale begon werd het spannend, met nog 15 kilometer voor de wielen was het peloton genaderd tot op 20 seconden. Vooraan lag het tempo niet super hoog maar ook in het peloton was er niemand die een vuist kon maken. Na wat schermutselingen reed 1 man alleen vooruit en mochten wij gaan sprinten voor de 2de plek. Ik werd na een tactisch foutje 4de in de sprint en 5 de in einduitslag. Komende week heb ik geen wedstrijd en vanaf volgende week ga ik eerst 3 dagen naar Oostenrijk en de week daarop 4 dagen naar frankrijk voor etappe wedstrijden.

29-05-06 De ster van Moerdijk

Afgelopen zondag was een dag om snel te vergeten. Ondanks de gunstige voortekenen, de trainingen draaiden geweldig de afgelopen week, had ik geen goede benen in de Ster van Moerdijk. Deze wedstrijd van 160 kilometer die binnen de gemeente grenzen van Moerdijk bleef werd vooral zwaar gemaakt door de wind. Eigenlijk was het vanaf het begin opletten "geblazen" omdat zomaar op de kant zou kunnen gaan. Na ongeveer 1,5 uur koers kwam ik er achter dat de benen niet echt lekker draaide. Na wat aanvallen en meespringen kwam ik met nog 60 kilometer te gaan in een groepje te zitten die flink door reed. Uiteindelijk bleek dit de slag te zijn. Helaas ging ik steeds vierkanter draaien en moest ik er na de eerste paar demarages af. Uiteindelijk heb ik de wedstrijd in het peloton uitgereden. Aankomende week even een paar keer de Posbank over want de ronde van Limburg staat voor de deur.

24-05-06 3de plaats op het DK tijdrijden

Op dinsdag avond 24 mei ben ik 3de geworden op het distriktskampioenschap tijdrijden. Mijn eerste tijdrit verliep niet geheel vlekkeloos maar oefening baart kunst. En door deze derde plaats achter Tim van der Zanden en Pieter Israel mag ik ook starten op het NK. Tot die tijd ga ik trainen op deze leuke discipline.

14-05-06 3de plaats in EPZ toer

Dat je van een etappekoers goede benen krijgt heb ik al vaak genoeg gehoord. Maarja voordat je iets gelooft wil je het toch zelf ervaren. Zaterdag 13 mei stonden we met bijna de volledige Essor Breton ploeg aan de start van de 4 de clubcompetitie wedstrijd, de EPZ toer te Borssele. Tijdens de eerste 1,5 a 2 uur van de wedstrijd heb ik me voor de verandering eens rustig gehouden en was van plan niks te doen voor de finale begon. Helaas gooide de eerste lekke band van het seizoen roet in het eten. Gelukkig was de winnaar van de Wim Hendriks trofee, John Leijs ook lek gereden. En omdat het even ervoor een paar flink op de kant was gegaan zijn we samen via de mongolen waaier na ruim 10 kilometer achtervolgen weer terug gekomen. Eenmaal terug voerde Leander en ik een plannetje uit wat we 2 ronden ervoor al hadden bedacht. 3km voor de finish was een brede weg waar de wind schuin tegen stond. Met Leander in mijn wiel trok ik daar net als een ronde eerder vollebak door. gevolg? een kopgroep van 10 man. Johnny en Niek vonden 2 man op 10 nog niet genoeg en kwamen met z'n 2en een aantal kilometer later aansluiten. Toen we eenmaal met 4 op 12 in de kopgroep zaten zat iedereen naar de Jonge Renner te kijken (eindelijk eens). Het gevolg was wel dat de samenwerking niet optimaal was waardoor de achtervolgende groepen weer de aansluiting leken te maken. Dat was het moment om nog eens op pad te gaan. Dit maal met een kopgroep van 3. Marcel Lamberts en Marc van Grinsven en ik hebben vervolgens met fikse tegen wind een maximale voorsprong van 55 seconden moeten verdedigen. Uiteidelijk hielden we 10 seconden over op het peloton. Ik werd derde in de sprint van 3 en van Grinsven won de wedstrijd. De kop van het peloton was aan de meet mooi rood/wit gekleurd en dit leverde ons vandaag 108 punten op. Hiermee stegen we van de 11de naar de 3de plaats in de ploegen rangschikking. Kortom, etappe koersen zijn goed voor de wielrenner.

10-05-06 Essor Breton en de andere koersen

De afgelopen weken heb ik elk weekend een klassieker gereden. Om uiteenlopende redenen heb ik geen super uitslagen gereden. De problemen begonnen in de Braakman waar ik moest afstappen omdat de kou mijn rechterknie onklaar had gemaakt. Het weekend erop vloog ik in de ZLM tot 2 keer toe boven op een groep rommelig gestapelde renners. in de ronde van Zuid Friesland was ik niet goed genoeg op het moment dat dat moest ik was namelijk al 80 km bezig geweest om in een vroege ontsnapping te geraken. Thuis was ik zo dood als een piertje. De week erop Was de Wim Hendriks trofee, Daar voelde de benen alweer stukken beter en heb ik 90 km in de aanval gereden met Koen Pelgrim en nog 2 andere renners. Toen we werden teruggepakt voelde ik me nog steeds redelijk goed. Alleen deden hevige maag krampen mij opgeven. Maar toch een goed training gehad.
De Essor breton
Voor deze wedstrijd had ik goed getraind. En de eerste 110 km van de wedstrijd verliepen eigenlijk perfect. Andere jaren werd het klassement van de Essor Breton al in de eerste etappe grotendeels vorm gegeven. Dus het was zaak om mee te zijn. Na ongeveer 40 km van mee sluipen en naar groepjes springen had ik plaatsgenomen in de groep die zich afscheidde van het peloton. Ondanks dat ik voor mijn gevoel niet heel hard reed reden had deze groep bij het bereiken van de plaatselijke omlopen 4,5 min op het peloton. Alleen 30 km voor de streep bij de eerste finish passage kwam ik op tiental seconde van deze groep door. Wat was er nou gebeurd: Bij de laatste bergsprint vlak voor de plaatselijke omlopen rijd ik, om mijn benen te sparen op mijn binnenblad omhoog en als iedereen dat nou had gehad gedaan was er niks aan de hand geweest. Maar die fransen sprinten die berg op op een akelig groot verzet en ik kom op een gaatje te zitten. Toen ik het gaatje met mijn tong op het stuur weer bijna dicht had word ik verkeerd gestuurd. En vanaf dat moment was mijn klassement gedaan. Ik zakte terug in het peloton en eindigde op een naamlose 48ste plek. Eerste jaars ploeggenoot werd deze etappe 21ste. Maar we stonden met z'n allen op 6 minuten.
In de 2de etappe was ik moe en kreeg ik mijn hartslag niet meer de lucht in. gevolg was dat ik uit de wielen werd gereden en op 20 minuten binnen kwam. De volgende dag voelde ik al wat beterschap in de ochtend rit. Dit was een ploegentijdrit waarin we hadden besloten rustig aan te doen. Vlak voor de middag etappe had ik weinig moraal maar koerskapitein Bas van Hest praatte me moet in. In deze etappe reed er al weer vrij snel een groepje weg. Deze mannen waren ongevaarlijk voor het klassement dus werd er gecontroleerd verder gereden. In de massasprint voor de 6de plek werk ik tot mijn eigen verbazing 2de en 7de in de dag uitslag. Waren de benen dat toch niet zo slecht? In de laatste en zwaarste rit kreeg ik daar een passend antwoord op. Na 20 kilometer rijd de nummer 2 van het klassement weg en ik rijd er op een klimmetje in mijn eentje naar toe. Samen rijden we ongeveer 40 a 50 km vooruit toen kwamen er weer 2 renners aangesloten. Weer 20 kilometer met z'n 4 doorgereden. En later kwam er nog een groep van ongeveer 10 man aansluiten met onder andere de leider in het algemeen klassement. Vlak voor de plaatselijke omloop werd de forcing gevoerd en tot 2 keer kan ik bergop goed mee en raken we weg met eerst 5 en dan 6 man. Helaas zat de nummer 2 van het klassement 2 keer bij en had de leider nog 2 sterke ploeggenoten in de kopgroep. Vervolgens rijd er5 man weg zonder mij en die blijven weg. Op de plaatselijk omloop rijd er nog 6 man naartoe vanuit het peloton wat inmiddels in uitgedunde vorm bij ons was komen aansluiten. Ik werd hierop 8ste in de sprint van het peloton. En dus 19de in de dag uitslag. Johny Walker werd deze etappe 9de. Kortom ik ben met een goed gevoel terug gekomen uit frankrijk.

03-04-06 Middenbrabant en Dorpen omloop van Assen

Over de ronde van midden brabant kan ik kort zijn, het ging ^&$#@. De valpartij in de Ronde van de Haarlemmermeer had mijn rug dusdanig gekwetst dat de wedstrijdbelasting in Midden Brabant er teveel aan was. De eerste etappe reed ik nog wel uit maar dan met een lichtjaar achterstand op de nummer 1, Roy Curvers. De 2de dag wast helemaal niks en heb ik ook moeten opgeven na 80km.
De Dorpenomloop verliep alweer een stuk beter. Door de weeks was ik langs de masseur geweest en 2 keer naar de chiropractor. Gevolg? De pijn in mijn rug was dragelijk. En dat was wel nodig want de wedstrijd was van begin tot eind een slagveld. Ik heb me de hele dag kunnen handhaven in de eerste groep. De eerste waaier werd gedomineerd door 2 blokken, Team Lowik en B&E cyclingteam. Onze ploeg had weer eens te kampen met pech, want in het begin zaten ook wij met 5 man in de voorste groep. In de finale zat ik dus alleen en om niet gevangen te raken in het spel tussen de 2 grote blokken ben ik zelf gaan aanvallen. De eerste paar demarrages waren niet splijtend genoeg om echt van de groep weg te rijden. Maar toen ik samen met Klaas van Hagen weg reed pakten we samen toch 20 seconde. Helaas speelde de wind teveel in het voordeel van de achtervolgers en werden we na bijna 10 kilometer weer terug gepakt door een uitgedunde eerste waaier. Toen de wedstrijd in z'n plooi viel moest ik passen, want ik was net terug gepakt. 6 man weg, ik er niet bij. Ik belande in een groepje van 7 achtervolgers. En toen heb ik iets gedaan wat ik nooit meer doe. Omdat we de kopgroep toch niet meer zouden bij halen heb ik een flesje van die rode finale drank getest, gewoon eens kijken hoe mijn lichaam erop reageert in volle inspanning Gevolg? Ik ben er behoorlijk slecht van geweest en moest bijna overgeven op mijn fiets. Nooit meer. Ik werd laatste van mijn groep op 1minuut en 25 seconden van de ijzersterke winnaar Wim Botman. Weer wat wijzer ga ik volgende week van start in de Omloop van de Braakman. Deze mooie wedstrijd door het Zeeuwse land heb ik als eerste jaars al eens gereden. Toen werd ik 34ste en was ik de laatste die het hele parcours had afgelegd, op bijna 9 minuten van de winnaar. Dus ik hoop me volgende week te kunnen revancheren.

14-03-06 Een mooi 2de weekend van Maart

Zaterdag 11 maart stond de Ronde van Zuidholland op het programma. Al bij de start stond vast dat de winnaar een sterke man zou zijn. Niet alleen de sneeuw maar ook de harde noordoosten wind zorgde ervoor dat er maar 46 renners de wedstrijd uitreden, en dan reed nummer 46 al op bijna 8 minuten achterstand. Voor liep de wedstrijd als volgt,ik zit te ver op het moment dat alles op de kant gaat. Ik kom in de derde waaier, heel lang heb ik nog gedacht dat we nog terug zouden komen, omdat we toch aardig de vaart erin hadden. Maar de eerste en tweede waaier, die later samensmolten om vervolgens weer uit elkaar te vallen, hadden er ook aardig de pees op liggen. Uit eindelijk zijn we tot op 20 seconde gekomen, toen werd er voorin weer gekoerst en hebben we ze nooit meer terug gezien. In tussen pikten we wel steeds kleine plukjes terug gewaaide renners op waardoor we uiteindelijk voor de 20ste plek reden. Die 20ste plek was voor mijn eerste jaars ploeggenoot Bob van Winden die vandaag zijn eerste wedstrijd bij de beloften reed, hij reed in de laatste kilometer weg. Ik won nog de sprint van de groep op de erg mooi aankomst in Den Haag. Maar toen waren de echte prijzen al vergeven aan 1. Harms, 2. Berkhout, 3. Vissers

De Dorpenomloop van Rucphen.
Vandaag had ik nog een beetje dikke benen van de ronde van Zuidholland. Het briesje dat gister het peloton teisterde vond het waarschijnlijk ook nog te koud en was gaan liggen daardoor werd het een zenuwachtige koers. Gelukkig viel het aantal valpartijen nog mee maar het was constant opletten. Na een kilometer of 20 reed er een kopgroep van 12 weg. Deze groep heeft bijna 90 kilometer voorop gereden, toen werd met ingang van de laatste ronde het gat dicht gereden. Inmiddels voelden mijn benen al weer een stuk beter en heb ik me de laatste 30 kilometer van de wedstrijd met de koers kunnen bemoeien, iets wat mij opzich al best te vreden stelde. Eigenlijk reed er in de finale niks echt weg ik was wel een paar keer mee maar meer dan 100 meter kregen we dan nooit. Totdat iedereen er genoeg van had en John den Engelsman aanzette, dit was het teken voor Peter Woestenberg mee te gaan waarop ik met Woestenberg mee reed. Het viel iets stil in het peloton en we hadden 15 seconden. Deze voorsprong hebben we kunnen uitbereiden naar 40 seconde door vol de gashendel open te zetten. Maarja we moesten nog wel ruim 20 kilometer. Maar de samenwerking was erg goed dus dacht ik 2 kilometer voor de streep dat we ons op konden maken voor een sprint, Woestenberg dacht er toch net iets anders over en sprong weg toen ik van kop kwam, ik kon niet meteen mee en de vogel was gevlogen. Maar ik werd wel 2de. Een plek waar ik vooraf zeker voor getekend zou hebben en ik ook erg blij mee ben.

06-03-06 Houtselinies

Eindelijk, de kop is eraf. De eerste klassieker zit erop en door het afgelasten van de ster van Zwolle was de omloop der Houtse linies de openingsklassieker. Marvin van der Pluim ging er met de zege vandoor maar ook de nummer 34 in de einduitslag ging met een tevreden gevoel naar huis. Voor de start werd er een minuut stilte gehouden voor Arno Wallaard en John Sulkers, 2 veel te vroeg overleden top amateurs. Toen enkele minuten later het startschot werd gelost waren we vertrokken. Dat we nog konden rijden was een klein wonder omdat een paar uur voor de start nog alles wit was in Den Hout. De eerste kleine rond werd er niet geweldig hard gereden, maar vanaf de eerste grote ronde trapte we met z'n allen toch stevig door. In het begin van de wedstrijd voelde ik me erg sterk, ik was constant in de voorste gelederen te vinden en reed met het grootste gemak door de wind naar voren. Dat je dat soort dingen in de eerste helft van de koers beter niet kon doen wist ik ook wel, maar het was wel lekker. Helaas moest ik dit vanaf half koers bekopen en heb ik de koers uitgereden in de laatste groep. Maar ik ben in ieder geval aan de streep gekomen, en dat vond ik vooraf het belangrijkst.
Volgende week rijd ik in Zuid-Holland, het zou mooi zijn als ik daar iets langer in de voorste linies mee kan rijden.

1-03-06 Trainingskamp bezien vanuit het vliegtuig

Op het moment dat ik dit verslag schrijf zit ik met mijn laptop op mijn schoot tussen 2 easyjet stoelen beknelt. Als ik uit het raampje kijk heb ik uitzicht op de franse alpen, ik ben op de terug weg van het jaarlijkse trainingskamp van de Jonge Renner te Callafell. 2 dagen na het clubkampioenschap zijn we met de elite en neo's van onze club naar Spanje vertrokken. Uit budgettaire overwegingen heb ik besloten om de heenreis per bus met de fietsen, de mechanicien, en de verzorgen te maken. Op dinsdag 22 maart om 17:30 vertokken we met een busje naar Spanje. Na ongeveer 14,5 uur flink gassen waren wij al op onze bestemming, en het zag er goed uit. De zon liet zich goed zien en om nou te zeggen dat het koud was, nee het was heerlijk. Echter toen Jan Pruin en ik onze kleren aan hadden getrokken om alvast wat voorsprong te pakken op de jongens die nog in het vliegtuig zaten leek het wel of we de Nederlandse wolken in ons zog hadden meegenomen. Naja toch maar gaan fietsen want we gingen maar een klein rondje stuwmeer. Goed, het stuwmeer hebben we pas 2 dagen later gezien maar op het terplekke geïmproviseerde rondje hebben we wel genoeg water gehad. Daar reden we dan, in het gloeiende mediterrane landschap, schone fiets, een overdosis goesting maar wel druipnat:S. Gelukkig hebben we voor de rest alleen op de rustdag regen gehad. De eerste dag met de ploeg trainen hebben we 4,5 uur gemaakt en bijna 2000 hoogte meters gemaakt. Zoals altijd is het de eerste dag klimmen altijd even wennen. Maar het ging heel redelijk. De 2 dag hebben we 2 keer 2 uur getraind en toen we de 2de keer werden losgelaten op een klim van ongeveer 8 kilometer leek de klimgeit in mij op te staan. Op de klim waar ik vorig jaar niet binnen mijn zones kon volgen kwam ik nu als eerste boven, euforie alom. Dit was echter te vroeg gejuicht, want mijn knieën hadden helemaal geen zin in dat gedoe met geiten en klimmen gevolg was dat ik het laatste half uur van de derde trainingsdag in de bus moest stappen. Gelukkig was de dag erna rustdag. Na de goede zorgen van Bassie en bijna 2 dagen met de benen gestrekt op bed leek het weer beter te gaan. Jammer genoeg begon mijn knie na 3 kwartier op de training na de rustdag weer te zeuren en moest ik weer terug naar het hotel. Weer heb ik de rest van de dag op bed doorgebracht. Toen ik alleen met mijn knie op de hotelkamer zat heb ik met mijn knie afgesproken dat ik geen klimmer wordt en de geit in mij voortaan in zijn hok blijft. En wat bleek hij was akkoord. En de volgende dag heb ik weer flink kunnen trainen. Deze training voelden de benen erg goed. De volgende trainingen gingen ook lekker en uiteindelijk hebben we flink wat uurtjes en gerichte trainingen kunnen doen.
Nu is het inmiddels maart geworden en staat aankomende zondag, als er niet te veel sneeuw ligt, mijn eerste wedstrijd op het programma. De basis trainingen zitten er weer op en ik moet zeggen ik ben tevreden, tevreden over de trainingen die ik kon doen, tevreden over het aantal kilometers, tevreden over de uitwerking van mijn trainingskampen en tevreden over mijn conditie. De eerste wedstrijden zullen moeilijk worden omdat ik lang niet gekoerst heb maar als ik weer wedstrijdhardheid heb, hoop ik over een binnen een paar maand mijn neus weer aan het venster te steken. Tot zover.
Hasta Luego

20-02-06 Clubkampioenschappen De JongeRenner

Op zondag 19 februari stond ik voor de 2de keer aan de start van het kampioenschap van de Oosterhoutse wielerclub. Voor de start was best zenuwachtig want ik had geen idee hoelang ik zou meegaan nadat ik bijna 8 maanden geen koers reed. Vanuit de start werd er gedemarreerd en het is tot de finish niet meer stil gevallen. Na een ronde of 2 reed er groep van een man of 8 weg deze pakte ondanks het hoge tempo in het peloton vrij snel een seconde of 20 maar raakte nooit helemaal weg. Na iets meer dan een half uur werd deze groep terug gepakt waarop er een groepje van 5 het probeerde. Dat was het moment dat ik mijn benen een keer goed wou testen. Vorige jaar deed ik het zelfde en toen geraakte ik niet los dus ik was benieuwd. Op een licht hellend stuk tegen de wind in heb de grote versnelling gestoken en ben naar het groepje van 5 gereden. Ik had nog iets adem over dus ben maar vollebak verder gegaan en op dat moment reden Bjorn Hoeben en ik weg. Niet veel later kwamen Jeroen Boelen, Micheal Govaerts en Hans Timmermans aansluiten. De eerste paar ronden reed ik nog redelijk lekker mee. Maar toen voelde ik langzaam mijn krachten wegvloeien, Honger. Op een gegeven moment zijn Ben van der Kooi en nog een paar renners aangesloten maar toen had ik al een flink klap gehad met de spreekwoordelijke hamer weet daar dus ook niet veel meer van. Na 1 uur en een kwartier was het over en heb ik mijn eerste hongerklop van het seizoen al weer binnen. Toch heb ik een positief gevoel over gehouden aan het clubkampioenschappen. Bjorn Hoeben won het overal kampioenschap en Ben van der Kooi zag zijn sterke rijden beloond met de eerste plaats bij de beloften.
Aankomende dinsdag vertrek ik naar spanje met de ploeg om daar de puntjes op de i te zetten. En dan rijd ik de Houtse linies gevolgd door de ronde van Zuid-holland.

09-02-06 Lang ziek geweest, lang geen update maar op de weg terug

Mijn excuses voor de lange afwezigheid van de updates. Maar in feite had ik ook maar heel weinig wielernieuws. Ik ben namelijk sinds eind mei "Uit de waaier gereden" door een Pfeiffer achtig virus. In de Triptique Ardenais merkte ik het voor het eerst. Ik werd 's ochtends niet echt meer wakker. Ik stond wel op, maar ik was er niet bij en daarnaast leek het of er de nacht ervoor het bed op mij had geslapen in plaats van anders om, geradbraakt dus. De eerste weken dacht ik dat ik gewoon te weinig geslapen had en dat het vanzelf weer over zou gaan, want ik had nog steeds veel kracht in mijn benen alleen herstelde ik niet meer. Toen ik door bleef sukkelen en de vermoeidheid erger werd, ben naar de ploegarts gegaan. Hij vertelde dat mijn wittebloed lichaampjes aangaven dat ik een virus had opgelopen. En daarnaast waren er nog een aantal bronnen in mijn lichaam niet helemaal op orde. Naja, antibiotica, ijzerkuurtje en dan zou ik na 2 weken wel weer boven jan zijn. Helaas gebeurde dat niet. En weer ging het slechter. Als ik 1 uur had getraind kon ik weer 2 uur gaan slapen. Toen heb ik van begin juli tot eind september helemaal geen fiets meer aangeraakt en heb ik zoveel mogelijk gerust. Begin oktober ging het na 3 maanden eindelijk weer bergop waarts. En eind oktober had ik mijn eerste van meer dan 1 uur er weer op zitten. Dat was nog een hele klus maar gelukkig ging best snel beter. Begin december kon ik echt weer beginnen met trainen, en dat werd tijd want eind december had ik met een aantal jongens uit de buurt een trainingskamp gepland in Spanje. Daar heb voor het eerst weer 3 uur gemaakt. Zo heb stapje voor stapje terug opgebouwd en zit ik nu al weer probleemloos 4 uur op de fiets. De laatste weken merk ik tijdens de ploegentraining (bij de Jonge Renner is dat ongeveer gelijk aan koers) dat het steeds beter gaat. De komende weken ga ik gebruiken om nog wat kracht op te doen en nog wat uurtjes te maken. Dan vertrek ik de 22ste naar Spanje voor een trainingskamp met de ploeg. Als we de 2 de dag van maart terug komen hoef ik nog maar 3 daagjes te wachten voor mijn eerste koers en dan is mijn doelstelling om voor het eerst sinds 9 maanden de eindstreep weer eens te halen. Tot snel